Áræði
Words: J.H.O. Djurhuus, Yrkingar (1914)
Music: Kári Sverrisson
Spældi strongur skamma stund
syrgin skýmdarljóð,
sál mín vaknar sum úr blund’,
brúsar bundið blóð;
sterkari skal strongur strúkast,
bitrari skal brandur brúkast.
Dáðleyst ástartesk um kvøld
bleikti bráða sál;
følin kennast fljóð og køld,
leiðst mær moyggja mál;
stund er ei við sprund at spæla,
tá ið Heimdals hanar gala.
Vitleyst veitslutos á nátt,
díksins dunnumál,
beyð mær blídligt inn um gátt,
smakka flógva skál, –
mætari man mjøður muna,
tá ið vápn í Valhøll duna.
Eg vil blankan brýna brand,
– ravnar, randið bjarg! –
birta herróp vítt um land,
veiða villan varg,
skulu svørð skjótt sangir syngja,
stirdar sálir styrkja, yngja.
Kvøld
Words: J.H.O. Djurhuus, Yrkingar (1914)
Music: Kári Sverrisson
Kvøldsins klokkur ringja
yvir deyðum ró,
seinir vindar syngja
lágmælt gravarljóð.
Gloppast hurð í sálum –
kertan anir ein –
blóð í gyltum skálum –
fjakkandi hon skein.
Mongum svárt gekk strevið
yvir lívsins torg
dansur ein, har stevið
kvað hin bleika sorg.
Ódn
Music: Kári Sverrisson, Óli á Grindafløtti
Mín sorg
Words: J.H.O. Djurhuus, Yrkingar (1914)
Music: Kári Sverrisson
Mín sorg er ein kvinna so marmorbleik,
hon stendur á brimbørdum strondum,
hon hoyrir stormanna villa leik
og dans á fjallbygdum londum.
Tá flagsar í vindinum náttmyrka hár,
og snarljós úr eygunum fljúgva:
hvat leingi vilja tit, vónleysu ár,
sum svangir ormar meg súgva?
Statt upp, bleiki vinur, úr vátu grøv,
og kvøð um tær følnandi urtir,
og dansa við mær yvir stynjandi høv,
til vit hvørva í mjørkanum burtur.
Tá skalt tú mær kvøða so trølsligt eitt ljóð,
sum dvørgur í homrunum grætur,
sum fylgjan í gjáunum grenjar óð
tær stormandi vetrarnætur.
Tá skalt tú mær spæla so trølsligt eitt lag
sum norðlanda ódnar náttin,
tá ravnurin høgt í berginum kvað
yvir manni, sum oman var dottin.
—
Mín sorg er ein kvinna so ísnandi køld,
eitt marmorbleikt andlit at skoða,
ein vølva, sum úr eini horvnari øld
vil frá eini komandi boða.
Dreymur
Words: J.H.O. Djurhuus, Yrkingar (1914)
Music: Kári Sverrisson
Meg droymdi ein so sáran dreym
– brátt er ljósið brunnið –
bøga kúrdi við áarstreym –
– fátt á foldum her av mær varð vunnið.
Har kom vindur úr hvørji ætt,
eingin hevði frá falki frætt.
Stormar kvóðu um langa leið:
maki tín finnur aftur ei.
Snøggliga hoyrdist veingja sús,
sterkra fjaðra stolta brús.
Lætnaði bøgu tunga lund;
tóktist lidna skilnarstund.
Deyður datt falkur í áarstreym,
háðaðu fuglar: ver eym, ver eym!
Tá fór bøgan á flog; í barmi
hjarta sló sárt av sorg og harmi. – – –
Mangur fer fuglur slíkur um heim
– brátt er ljósið brunnið –
eittans fjálgar um: deyðan gleim,
– fátt á foldum her av mær varð vunnið.
Slatur
Words: J.H.O. Djurhuus, Yrkingar (1914)
Music: Kári Sverrisson
Mítt land hevur fostrað eitt ravnaslag,
fegnast tað flýgur um nætur;
brátt vaknaði mangur til beiskan dag,
ið ikki gav eftir tí gætur.
Mítt land hevur fostrað eitt ravnaslag,
fegnast tað flýgur um nætur;
sum havhestur sprænir lýsi, tað
spýr eiturkynt, svíðandi hatur.
Tað herjar á sakleysar, sovandi menn, –
steingið øll hurðar um nætur! –
tí rovdjórið eigur flensandi tenn,
táið merkist í nándini matur.
Eg kenni ljótt gorrandi ravnaslag,
ið fegnast flýgur um nætur
og heldur átfund á rotnandi ræ:
tað er ormgitið níðingaslatur.
Við hond undir kinn
Words: J.H.O. Djurhuus, Yrkingar (1914)
Music: Kári Sverrisson
Við hond undir kinn, meðan kvøldið fer
sum ein syrgin, skelvandi dreymur,
ið móðurligt eymt burt við sær ber
gloymskunnar mutlandi streymur.
Við hond undir kinn, meðan kvøldið fer,
og lampa mín móð brennur niður,
tá føðist tú heimleysa, fjakkandi lag;
“Ver hjá mær!” so bønligt tú biður.
Tá fara heimleysir fuglar á flog, –
o, armir, hví spenna tit veingir!
Tit flýggja ei tykkara veran, ið er
skýming og kúrandi sangir.
Kanska, um tit hittast, tveir og tveir,
tykkum fevnir hin skelvandi dreymur,
ið móðurligt eymt burt við sær ber
gloymskunnar mutlandi streymur.
Innibyrgdur
Words: J.H.O. Djurhuus, Yrkingar (1914)
Music: Kári Sverrisson, Óli á Grindafløtti
Her steingja fjøll, her myrknar vág,
her vaksa vetrarskuggar,
her stird í ræðslu fjalsins á
eitt brostið kvæði ruggar.
Her hvína glaður hathvøss ljóð, –
teim leiðir læstust allar,
og sterkur stormur sundið gróv
fram dýpsins drekakallar.
Tá stúrir mong ein sólsvong sá.,
og vikna vakstra vónir,
tí lívið eigur ískalt mál
og deyðans dimmu sjónir.
Hin friðleysi
Music: Óli á Grindafløtti
Lat várið koma
Words: Jens Peter Jacobsen, Yrkingar (1914)
Music: Kári Sverrisson
(Leysliga eftir J.P. Jacobsen.)
Lat várið koma, nær tað vil
við grønkandi grønum
og føgrum fuglamáli til;
av vænleika vaktir
teir vakrastu sangir
spenna tá veingir
út yvir fjøll og dalar og eingir,
leika í líðum og goymast í gjáum,
kátastir dansa í keldum og áum.
Hvat er tað mær!
Mítt hjarta er ei urtin ein,
og várið grøðir ei tess mein;
eitt sjáldsamt egið vár tað fær
– Nær?
