Lýsing
Farin
Jónas Gaard er spentur at kunngera sína komandi EP, Farin, eitt savn við fýra føroyskum sangum. Síðani undanfarnu útgávurnar hevur Jónas lagt seg eftir at skriva næstan einans á føroyskum, við íblástri frá endurnýggjaðum áhuga fyri móðurmálinum. Farin fer inn í tema um kærleika, mistan kærleika, ótta og leitan eftir meining, har hvørt lag bjóðar eina persónliga søgu. Trý av løgunum hava eisini vøkru røddina hjá Sigrið á, sum heldur fram við einum væleydnaðum samstarvi við Jónasi. Jónas vónar, at lurtararnir finna okkurt slag av sambandi við hesar sangir, tí at skriva teir hevur verið ein spennandi og persónlig uppliving fyri hann.
Útgivið:
Talgilt (Spotify, Youtube, Apple Music, etc.).
Lurta her: https://bfan.link/farin-EP
Farin
Orð og lag: Jónas Gaard, Filip Zachariassen, Sigrið F. Hanse
Farin, men enn í stað
Alt tað, ið vit hava sæð
Minnini taki eg við
Farin, men enn í stað
Ljósið, tað hómi eg enn
Bleiktrar og litar meg, men
Veit at tað hvørvur so hvørt
Ljósið, tað hómi eg enn
Men tá harðast rakar á, eg vendi aftur til eitt stað
Har eg fevndi teg og visti at vit áttu bara tað
Liggur tú beint nú sum eg?
Kvirt í tínum kamari
Reika tankar hendan veg?
Beint nú hugsi eg um teg
Bleiv alt, sum tú hevði vónað?
Droymir tú ongantíð enn?
Vildi vit aftur ein dag
Farin, men enn í stað
Men tá harðast rakar á, eg vendi aftur til eitt stað
Har eg fevndi teg og visti at vit áttu bara tað
Liggur tú beint nú sum eg?
Kvirt í tínum kamari
Reika tankar hendan veg?
Beint nú hugsi eg um teg
Tú farin er tín egna veg
Í sama staði standi eg
—
Hon er mítt heim
Orð og lag: Jónas Gaard, Bárður Petersen
Hon er kvirran í tí villa – sum eg trívist so væl í
Hon er tøgnin ið eg ræðist, tá hon fer
Hon er ómøgulig at hata – hon er erlig, hon er fríð
Men mest av øllum er hon tann hon er
Og tá tað kennist sum eg villist – er hon altíð sama stað
Og longu fyrstu vit hittust – vísti hon mær tað
Hon er mítt heim – hon kennir meg og mínar villur
Ja, hon er mítt heim – við henni kann eg liggja stillur
Uttan at tosa – veit hon hvat ið brennur so í mær
Heima er her við tær
Eg hugsi við mær sjálvum – hvat var tað nú hon sá?
Hon sær litir í tað svarta – lær meg tað
Tí tá ið óttin tekur ræði – og tað ger hann av og á
Veit eg at hon bíðar eftir mær
Og tá tað kennist sum eg villist – er hon altíð sama stað
Og longu fyrstu vit hittust – vísti hon mær tað
Hon er mítt heim – hon kennir meg og mínar villur
Ja, hon er mítt heim – við henni kann eg liggja stillur
Uttan at tosa – veit hon hvat ið brennur so í mær
Heima er her við tær
—
Ver tú her
Orð og lag: Jónas Gaard
Kanst tú líka taka rórið?
Kanst tú turka míni tár?
Fært tú dempa mína óró?
Eg standi fastur, sum í gjár
Og eg síggi ongan útveg
Her einans tú og eg
So ver tú her hjá mær í nátt
Sig mær ikki alt er grátt
Eri bangin uttan teg
Ver tú her hjá mær í nátt
Sig mær ikki alt er grátt
Eri bangin uttan teg
Sært tú stjørnurnar har úti?
Hygg, tær lýsa fyri tær
Er har døgg á mínum rúti?
Er alt kámt, sum býr í mær?
Tí eg síggi ongan útveg
Her einans tú og eg
So ver tú her hjá mær í nátt
Sig mær ikki alt er grátt
Eri bangin uttan teg
Ver tú her hjá mær í nátt
Sig mær ikki alt er grátt
Eri bangin uttan teg
—
Tá ið aftur vit síggjast
Orð og lag: Jónas Gaard, Bárður Petersen, Filip Zachariassen
Tá ið sólin hon sløknar og stjørnurnar við
Tá tú durvar og alt skiftir lit
Lat tá ræðsluna liggja her heima hjá mær
Tí í nátt fært tú sovið í frið
Og tá aftur vit síggjast, sig mær hvat tú sá
Sást tú gullklæddar gøtur og fylgdust vit tá?
Tá ið kroppurin vaknar og náttin er av
Bið tá øllum tú møtti farvæl
Lat tey vita at aftur tit hittast ein dag
Tí tá klárnar – er alt sum tað var
Og tá aftur vit síggjast, sig mær hvat tú sá
Sást tú gullklæddar gøtur og fylgdust vit tá?
